Μπορεί να το ακούσαμε σαν ανέκδοτο όταν επισκεφθήκαμε τον Πόντο, όμως ότι θα το έπαιρναν στα σοβαρά οι Κερασουνταίοι δεν το είχαμε φανταστεί. Η ιστορία έχει ως εξής: Σε απόσταση 40 χλμ από την ακτή, στα νότια της Κερασούντας, υπάρχει ένα βουνό που λέγεται Τσάλνταγ και η κορυφή του έχει υψόμετρο 2.300 μ.
Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί στην κορυφή, πριν από 500 χρόνια, υπήρχε ένας οικισμός.
Οι κάτοικοί του, επειδή ήταν δύσκολη και επίπονη διαδικασία η προμήθεια αλατιού, αποφάσισαν να… σπείρουν αλάτι στα χωράφια τους για να κάνουν εκεί παραγωγή.
Όταν είδαν ότι το αλάτι δεν φυτρώνει, αποφάσισαν να κατέβουν στην πόλη, την Κερασούντα. Κατηφορίζοντας είδαν από κάτω τους να απλώνονται τα σύννεφα και θεωρώντας ότι είναι θάλασσα, κατασκεύασαν μια βάρκα, ανέβηκαν πάνω και την κύλισαν στο μέρος που έβλεπαν να απλώνεται κάτω από την πλαγιά όπου βρίσκονταν η βάρκα.
Φυσικά η βάρκα γκρεμοτσακίστηκε και σε μνήμη εκείνου του ναυαγίου ο Σύλλογος Πάτλαμας Κερασούντας έχτισε ένα φάρο πάνω σε μια πλαγιά του Τσαλνταγ που είναι σε υψόμετρο 2.000 μ,, τον οποίο μάλιστα εγκαινίασαν με χορούς και τραγούδια.
Συνηθίζουμε να λέμε πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Έλα όμως που πήγε!
Σ.Κ.
