«Ους νυν υμείς ζηλώσαντες και το εύδαιμον το ελεύθερον το δε ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους» (Εσείς, παίρνοντας παράδειγμα αυτούς που έπεσαν στον πόλεμο και πιστεύοντας ότι η ευτυχία βασίζεται στην ελευθερία και η ελευθερία στην ανδρεία, μην αποφεύγετε τους κινδύνους του πολέμου υπέρ της πατρίδος).
Το απόσπασμα είναι από το έργο του Θουκυδίδη, στο οποίο παρατίθεται ο λόγος που ο Περικλής εκφώνησε το 430 π.Χ. για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ένας ύμνος στην ελευθερία και τη δημοκρατία.
Η καλύτερη αποτροπή του πολέμου είναι η αποφασιστικότητα. Όλες οι αναλύσεις των ειδικών στην Ελλάδα για τις ελληνοτουρκικές διαφορές υποκρύπτουν έναν αδιόρατο ενδοτισμό. Φτάσαμε στο σημείο στην Ελλάδα ακόμα και οι στρατιωτικοί να απεύχονται τον πόλεμο. Οι συστάσεις για ενίσχυση του οπλοστασίου της χώρας είναι κενές περιεχομένου, διότι τις τελευταίες δεκαετίες, μολονότι οι ελληνικές ΕΔ ήταν υπέρτερα εξοπλισμένες από τις αντίστοιχες Τουρκικές, οι Τούρκοι αναβάθμισαν και στρατικοποίησαν τις διεκδικήσεις τους. Τα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας, των τελευταίων δεκαετιών πριν από την κρίση, κατατάσσονταν στις πρώτες θέσεις του παγκόσμιου εμπορίου όπλων.
Ο καθ’ έξιν «επιτήδειος ουδέτερος» δεν πρόκειται να βγει ποτέ σε πόλεμο εναντίον της Ελλάδας εάν δεν είναι σίγουρος ότι θα τον κερδίσει, είτε είναι στην εξουσία οι κεμαλιστές είτε οι ισλαμιστές. Όλοι διεκδικούν τη λαϊκή υποστήριξη την οποία σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν να απολέσουν.
Η κύρια επιδίωξη της Τουρκίας είναι η κατοχύρωση του δικαιώματος για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και η πρόσβαση στα κοιτάσματα νοτίως της Κύπρου. Η εξελισσόμενη δε αποτυχία της εκστρατείας στη Συρία, επιτείνει τη νευρικότητα του Ερντογάν και τον καθιστά περισσότερο απρόβλεπτο και επιθετικότερο.
Έχει παγιωθεί στις εκτιμήσεις της Τουρκίας η υποχωρητικότητά μας, ιδιαίτερα σε περιόδους που η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ρευστή και η κυβέρνηση αδύναμη, όπως συμβαίνει τώρα εξαιτίας και του Μακεδονικού.
Η χώρα μας διαθέτει ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, με πολλαπλασιαστή ισχύος έναν λαό που δεν ανέχεται υποχωρήσεις στα εθνικά του δίκαια. Οι πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας είναι υποχρεωμένες να προβάλουν την ικανότητα αυτή, ώστε να καταστεί γνωστή διεθνώς η αποφασιστικότητά μας για τις συνέπειες τις οποίες θα υποστεί όποιος αμφισβητήσει την εθνική μας ακεραιότητα.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το φαινόμενο ότι το σύνολο σχεδόν των αναλυτών, ενώ ξοδεύει τόνους μελάνι για τις τουρκικές διεκδικήσεις αποφεύγει να αναφέρει την λέξη πόλεμος, ακόμα και όταν η άλλη πλευρά συχνά την υπαινίσσεται, φοβούμενο μήπως θιχτεί το αναγνωστικό του κοινό και το μοντέρνο πνευματικό του στάτους.
Δυστυχώς, εξαιτίας της δανεικής μας ευμάρειας, ξεχάσαμε και τα λόγια του Περικλή.
Θυμάμαι σε μια τελετή αποφοίτησης ενός κολεγίου στην Αμερική, την παρουσία ενός γονέα στρατιωτικού (παρευρισκόμενου με άδεια από το Ιράκ) με στολή ερήμου, ο οποίος μετά από αίτημα των διοργανωτών απηύθυνε χαιρετισμό από την εξέδρα της εκδήλωσης, υπό τις έντονες επευφημίες όλων των παρισταμένων. Η ελληνική κοινωνία δικαίως καταδικάζει ως ιμπεριαλιστικό τον πόλεμο των Αμερικανών στο Ιράκ. Από την καταδίκη όμως αυτή μέχρι την αντίρρηση για τη θερμή αποτροπή της τουρκικής επιθετικότητας, μεσολαβούν η εισβολή στην Κύπρο, το casus beli, η απώλεια της κυριαρχίας των Ιμίων, η αμφισβήτηση της ΑΟΖ, οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου κτλ…
Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, η ασθμαίνουσα αναζήτηση διεθνών συμμαχιών και οι αντιπολεμικές ιδεοληψίες αποτελούν άλλοθι που εξυπηρετούν την ανοχή και τον εθισμό της κοινωνίας μας στη σταδιακή της υποταγή.
Η αποφασιστικότητα για πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία θα συσπειρώσει την ελληνική κοινωνία και θα αναδείξει τις αντιθέσεις και τις παθογένειές της. Επιπλέον θα υποχρεώσει πολλούς «παράγοντες» της κρατικής νομενκλατούρας, ακόμα και ορισμένους στρατιωτικούς, να γνωρίσουν καλύτερα τις δυνατότητες, τα όρια και τα σύνορα της Ελλάδας. «Ο πόλεμος διατηρεί την ηθική υγεία των λαών» (Φρίντριχ Χέγκελ).
Θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε τις απόψεις του Μίκη, αυτού του γνωστού σε όλο τον κόσμο και αγνού Έλληνα πατριώτη, ο οποίος είναι ίσως ο μοναδικός που μπορεί να ενώσει και να ξεσηκώσει το λαό.
«Αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη, να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο» (Καρλ φον Κλάουζεβιτς).
Έτσι ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός θα απελευθερωθούν για να ζήσουν ειρηνικά όπως ταιριάζει σε πολιτισμένους γείτονες.
Γιώργος Μουρουζίδης
