Στις 24 Νοεμβρίου συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από την ιστορική δήλωση του Μανόλη Ανδρόνικου για τη Βεργίνα. Με περισσή σεμνότητα και μετριοφροσύνη ανακοίνωσε το παγκόσμιας σημασίας γεγονός, ότι βρέθηκε ασύλητος ο τάφος του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
«Στηριγμένος σε ισχυρές αρχαιολογικές ενδείξεις, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να πω ότι ο μεγάλος μακεδονικός τάφος μπορεί να ανήκει στον Φίλιππο Β΄», είπε.
Από τους άλλους δύο τάφους, που βρέθηκαν, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο ένας ανήκει σε μία των συζύγων του Φιλίππου, πιθανόν στη Μήδα, πριγκίπισσα από τη Θράκη, και ο άλλος στον έφηβο γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, Αλέξανδρο Δ΄ της Μακεδονίας.
Το γεγονός της ανακάλυψης των βασιλικών τάφων στη Βεργίνα μάς διδάσκει:
Πρώτον, το αρχαιολογικό εύρημα ήταν προϊόν πολυετούς μελέτης και επίμονης έρευνας. Πρώτος που αρχαιολογικά ασχολήθηκε με τη Βεργίνα ήταν ο καθηγητής Κωνσταντίνος Ρωμαίος, από το 1937. Οι τραγωδίες που συνέβησαν στην Ελλάδα σταμάτησαν τις ανασκαφές. Τις συνέχισε το 1977, σαράντα μετά χρόνια, ο μαθητής του Μανόλης Ανδρόνικος. Υπήρξε μεταξύ τους συνέχεια, χωρίς εγωισμούς και ιδεολογικές προκαταλήψεις.
Δεύτερον, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν πρώτος πληροφορήθηκε την ανακάλυψη από τον ίδιο τον Ανδρόνικο, τον συνεχάρη και του ζήτησε να συνεχίσει την ανασκαφή χωρίς να υπολογίσει δαπάνες, παρά τη δημοσιονομική στενότητα. Προς σύγκριση η συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης στη σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη στην Αμφίπολη…
Σημειώνεται ότι ο Καραμανλής ανήκε σε άλλο ιδεολογικό χώρο από αυτόν του Ανδρόνικου, αλλά υπήρχε μεταξύ τους αμοιβαίος σεβασμός και συνεργασία για τον κοινό σκοπό.
Τρίτον, οι τάφοι στη Βεργίνα είναι μια ακόμη απτή και αδιάσειστη απόδειξη ότι οι Μακεδόνες ήσαν και είναι Έλληνες. Όμως η ιδεολογική και σοβινιστική τύφλωση και ο εθνοφυλετικός φανατισμός των Σλάβων, που αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες», τους οδήγησε ακόμη και το αστέρι της Βεργίνας να θελήσουν να κάνουν σημαία τους! Μετά την απόλυτα αρνητική στάση των ελληνικών και των κυπριακών κυβερνήσεων, η κυβέρνηση των Σκοπίων αναγκάστηκε να το αφαιρέσει και να βάλει στη σημαία του γειτονικού κράτος ένα σχεδίασμα που θυμίζει το αρχαίο ελληνικό σύμβολο, αλλά δεν είναι το ίδιο.
Τέταρτον, τον καιρό αυτό συζητείται και πάλι το όνομα του γειτονικού κράτους. Πολλά ακούγονται. Κάποιοι ξένοι διερωτώνται γιατί τόση φασαρία για ένα όνομα. Ο σφετερισμός, η απάτη, ο αλυτρωτισμός δεν τους λένε τίποτα. Και όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι η μετονομασία τοπωνυμίων χρησιμοποιήθηκε για να αλλοιωθούν εθνικές συνειδήσεις. Στο θεατρικό έργο του «Ο ξεριζωμός» ο Μπράιαν Φρίελ γλαφυρά περιγράφει την επιχείρηση μετονομασίας των πόλεων της Ιρλανδίας από τους κατακτητές Άγγλους, μέτρο προς αγγλοποίηση των Κελτών κατοίκων της… Το ίδιο έκαμαν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία και στη Θράκη…
Η Βεργίνα διδάσκει… Κι εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να διδάσκουμε εθνική αξιοπρέπεια και εμμονή στην ιστορική αλήθεια.
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
