Στις 13 Δεκεμβρίου 1943 σε μια ορεινή κωμόπολη της Πελοποννήσου διαπράττεται ένα από τα στυγερότερα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών, στο πλαίσιο αντιποίνων για την εκτέλεση 97 στρατιωτών που πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τους Έλληνες αντάρτες, εκτελούν όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων και καίνε ολοσχερώς την πόλη.
Γυναίκες και παιδιά κλείνονται στο σχολείο, όσο οι γιοι, οι σύζυγοι και οι πατεράδες τους εκτελούνται στο λόφο του Καπή και οι Ναζί λεηλατούν την πόλη προτού της βάλουν φωτιά.
Νωρίτερα, στο δρόμο προς τα Καλάβρυτα, είχαν εκτελέσει 143 άνδρες στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, ακόμα και στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Σε αναφορά προς το κεντρικό αρχηγείο, στις 31 Δεκεμβρίου 1943, οι ίδιοι οι Γερμανοί δηλώνουν ότι σε όλη την περιοχή εκτελέστηκαν 696 Έλληνες. Περίπου από 1.000 σπίτια κάηκαν σε πάνω από 50 χωριά, ενώ το πλιάτσικο απέφερε περισσότερα από 2.000 πρόβατα και άλλα ζώα και 260 εκατ. δραχμές.
Ο Άγγελος Καλοδούκας σε μία από τις επισκέψεις του στα Καλάβρυτα καταγράφει τα όσα θυμάται η μητέρα του από εκείνο τον μαρτυρικό Δεκέμβριο του 1943, στο πλαίσιο της ταινίας Εξομολογήσεις της μητέρας μου. Ο αδερφός της, Γιώργος Παπαβασιλείου, είναι ένας από τους εκτελεσμένους. «Λόγω της συγκίνησης που αισθανόταν καθώς μου διηγούταν την ιστορία, τρεις φορές, προφανώς από παραδρομή, αναφέρεται σε “Ιταλούς” ενώ θέλει να πει “Γερμανούς”», σημειώνεται στην περιγραφή του βίντεο.
