Η καρδιά του ποντιακού πολιτισμού χτυπά στο Θρυλόριο, χάρη στο όραμα ενός Ποντίου

Η ιστορία μας πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του 1950, όταν ο Δημήτρης Βαλλίδης (Βίντζικας), πρόσφυγας πρώτης γενιάς που εγκαταστάθηκε στο Θρυλόριο, βλέπει σε οράματα την Αγία Μαρίνα, η οποία επιτακτικά του ζητά να χτίσει ένα ξωκλήσι. Κάπου εκεί βρίσκονται και οι ρίζες ενός από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά γεγονότα στη βόρεια Ελλάδα, «ηθικός αυτουργός» του οποίου είναι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Θρυλορίου.

Το όραμα ενός ανθρώπου να χτιστεί ένα ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας ήταν η αφορμή για να γίνει αυτό το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός.

«Πούλησε και την αγελάδα του τότε», αναφέρει στο pontos-news.gr η πρόεδρος του συλλόγου Χρύσα Μαυρίδου, κάνοντας μια σύντομη ανασκόπηση στο παρελθόν. Ο κόσμος τότε πήγαινε με τα πόδια κι έμενε εκεί. Έτρωγε, χόρευε, μέχρι που σταμάτησαν να πηγαίνουν, και μόνον οι προσκυνητές επισκέπτονταν το ξωκλήσι.

«Νιώσαμε ότι ήρθε η στιγμή να ξαναφέρουμε τον κόσμο στο ξωκλήσι», λέει συγκινημένη η πρόεδρος. Ξεκινώντας δειλά, μιας και ήταν νέοι άνθρωποι και δεν είχαν την πείρα για να οργανώσουν τέτοιες εκδηλώσεις. Σιγά-σιγά μεγάλωσε το πανηγύρι, μέχρι που σήμερα πήρε τις διαστάσεις που του αρμόζουν.

Πάνω από δέκα χρόνια γίνονται πολυήμερες εκδηλώσεις που καλύπτουν όλες τις πτυχές του ποντιακού πολιτισμού. Ιστορία, λαογραφία, ήθη κι έθιμα, διάλεκτος, διατροφή.

Στιγμιότυπο από την περσινή εκδήλωση

Το γεγονός ότι κάθονται όλοι μαζί μέχρι αργά, συζητούν, τρώνε, χορεύουν, και το μεταφέρουν στις επόμενες γενιές, αλλά και η αροθυμία των παλαιών που «σιγά-σιγά γινόμαστε κι εμείς παλιοί κι αροθυμούμε», όπως αναφέρει η Χρύσα Μαυρίδου, ήταν η έμπνευση για να δοθεί ο τίτλος των εκδηλώσεων: «Παρακάθ’ κι αροθυμίας».

Όλο το χωριό στο πόδι για τις εκδηλώσεις. Κανονίζουν να μην έχουν τίποτε άλλο να κάνουν αυτές τις μέρες.

Σε παλαιότερες εκδηλώσεις τους έχουν βραβεύσει προσωπικότητες του ποντιακού ελληνισμού, έχουν παρουσιάσει διάφορα ποντιακά έθιμα, ενώ στους απώτερους σκοπούς του σωματείου είναι να δημιουργηθεί ένα βιβλίο με τις συνταγές από τον γαστρονομικό διαγωνισμό, με σκοπό την προβολή και ανάδειξη του διατροφικού πολιτισμού, της ιστορίας, της νοστιμιάς και της υγιεινής της ποντιακής κουζίνας.

Το Θρυλόριο πήρε το όνομά του από τον Αυστραλό Ύπατο Αρμοστή των Προσφύγων Τζορτζ Τρελόαρ.

«Κάθε χρόνο ψηφίδα-ψηφίδα συμπληρώνεται η ιστορία του χωριού, μέσα από όλη αυτή την προσπάθεια», μας αναφέρει η πρόεδρος, με τα παιδιά να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Τονίζει δε ότι ο χορός, το τραγούδι και η φιλοξενία είναι πράγματα τα οποία δεν λείπουν, και αναδεικνύουν έτσι τον ελληνισμό περισσότερο.

Φέτος δημιούργησαν ένα ιδιαίτερο κάλεσμα για το 2ο Έτος Ποντιακής Γαστρονομίας, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους κατοίκους του Θρυλορίου.

Βασίλης Καρυοφυλλίδης