Νικημένος από την επάρατη νόσο έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, ο σπουδαίος Έλληνας φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων συγγραφέων και δοκιμιογράφος Δημήτρης Μαρωνίτης. Την δυσάρεστη είδηση έδωσε η κόρη του, δημοσιογράφος Εριφύλλη Μαρωνίτη μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Facebook.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης γεννήθηκε το 1929 στη Θεσσαλονίκη, τέλειωσε το γυμνάσιο στο Πειραματικό Σχολείο, και συνέχισε σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Με υποτροφία της Humboldt-Stiftung συμπλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του σε πανεπιστήμια της Γερμανίας. Το 1962 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπου και δίδαξε Αρχαία Ελληνικά από το 1963 έως το 1968 ως εντεταλμένος υφηγητής, στη Φιλοσοφική Σχολή.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης διαβάζει Όμηρο και μιλάει για το Ομηρικό Έπος σε εκδήλωση στην Πάτρα (φωτ. αρχείου: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Στη διάρκεια της δικτατορίας απολύθηκε και συνελήφθη για τη δράση του. Μέσα στο κελί, παρέμεινε οχτώ μήνες –από τις αρχές του ’73 έως τη γενική αμνήστευση. Εκεί, έγραψε σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες –όταν έβρισκε μολύβι– τη Μαύρη γαλήνη, που πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1973 στο 8ο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού Η Συνέχεια, και το 2007, στις εκδόσεις Το Ροδακιό.
Στη Φιλοσοφική Σχολή επανήλθε και παρέμεινε καθηγητής από το 1975 έως το 1996, ενώ παράλληλα ήταν επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, την Κύπρο, την Αυστρία και τη Γερμανία. Διετέλεσε πρόεδρος και διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, από το 1994 έως το 2001 και συντονιστής του προγράμματος «Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση».
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης μετέφρασε την Οδύσσεια και την Ιλιάδα –η Οδύσσεια είναι έργο αγαπησιάρικο, είχε πει. Αντίθετα η Ιλιάδα είναι ακατάδεκτη, δεν δέχεται τα χάδια μας.
«Δεν μαθαίνουμε τα παλιά κείμενα και τα παλιά έργα μονάχα για να πλουτίσουμε τις εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις!» τόνιζε με έμφαση σε συζητήσεις του.
Από την παράσταση «Ιλιάδα» του Στάθη Λιβαθηνού που βασίστηκε στη μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη (φωτ.: Elina Giounanli)
Έγραψε βιβλία, μονογραφίες και άρθρα για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή, τον Ηρόδοτο, τον Αλκαίο, τη Σαπφώ, ενώ μελέτησε και δημοσίευσε δοκίμια για νεοέλληνες ποιητές, κυρίως εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, όπως τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γεώργιο Σεφέρη, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Τάκη Σινόπουλο και τον Μίλτο Σαχτούρη, αλλά και τον Διονύσιο Σολωμό, τον Κ.Π.Καβάφη και τον Γιώργο Χειμωνά.
Ενεργός μέχρι το τέλος συνεργαζόταν για το καλοκαίρι με το Εθνικό Θέατρο. Περήφανος για την μετάφραση της Αντιγόνης, δεν πρόλαβε την παρουσίασή της, την Παρασκευή στην Επίδαυρο. «Το πιο απροσδόκητο δώρο των τελευταίων χρόνων της ζωής μου, για να μην πω ολόκληρης της ζωής μου, ήταν η πρόταση του Εθνικού να εντάξει τη δουλειά μου για την Ιλιάδα στις παραστάσεις του και μάλιστα με όρους που μοιάζουν απίστευτοι» είχε πει.
Καλό ταξίδι
