Η Άνοιξη έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ…και επισήμως τα χαράματα της Κυριακής 20 Μαρτίου, στις 06:30, οπότε έχουμε εαρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο. Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος θα λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης και η διάρκεια της μέρας και της νύχτας θα είναι περίπου ίδια. Μετά τις 20 Μαρτίου, στο βόρειο ημισφαίριο (και στην Ελλάδα φυσικά) η μέρα θα μεγαλώνει συνεχώς σε βάρος της νύχτας έως το θερινό ηλιοστάσιο, ενώ το αντίστροφο θα συμβεί στο νότιο ημισφαίριο.
Οι ισημερίες –η εαρινή και η φθινοπωρινή– καθορίζουν την έναρξη της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, ενώ τα ηλιοστάσια –το θερινό και το χειμερινό– προσδιορίζουν την έναρξη του Καλοκαιριού και του Χειμώνα αντίστοιχα.
Η Άνοιξη δεν έχει σταθερή ημερομηνία έναρξης. Σπανιότερα, πρώτη ημέρα της είναι η 19η Μαρτίου, πιο συχνά η 20η ή η 21η Μαρτίου, ανάλογα με το έτος. Η διάρκεια της Άνοιξης μειώνεται περίπου ένα λεπτό της ώρας κάθε χρόνο, ενώ ο Χειμώνας μειώνεται σχεδόν κατά μισό λεπτό ετησίως. Αντίστροφα, η διάρκεια του Καλοκαιριού μεγαλώνει με ετήσιο ρυθμό ενός λεπτού (το χάνει η Άνοιξη), ενώ του Φθινοπώρου αυξάνει κατά μισό λεπτό (το χάνει ο Χειμώνας).
Ως αποτέλεσμα, στο βόρειο ημισφαίριο ο Χειμώνας διαρκεί περίπου 89 μέρες (λιγότερες από όλες τις εποχές), η Άνοιξη σχεδόν 93 μέρες, το Καλοκαίρι σχεδόν 94 μέρες (περισσότερες από όλες τις εποχές) και το Φθινόπωρο σχεδόν 90 μέρες.
Υπολογίζεται ότι το έτος 3000 το Καλοκαίρι θα διαρκεί 93,92 μέρες στο βόρειο ημισφαίριο, η Άνοιξη 91,97 μέρες, το Φθινόπωρο 90,61 μέρες και ο Χειμώνας 88,74.
Σύμφωνα με το παλαιότερο Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο είχε καθιερώσει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας, η εαρινή ισημερία άρχιζε κάθε χρόνο 11 λεπτά νωρίτερα, με αποτέλεσμα το έτος 1500 μΧ η ισημερία να συμβεί στις 11 Μαρτίου. Για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα, ο Πάπας Γρηγόριος 13oς εισήγαγε, το 1582 μΧ, το λεγόμενο Γρηγοριανό ημερολόγιο, που είναι ακριβέστερο.
