Πριν από περίπου δέκα χρόνια, τα Ηνωμένα Έθνη ανακήρυξαν την 27η Ιανουαρίου ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Είναι γεγονός πως μόνο κρατώντας τη μνήμη μας ζωντανή είναι δυνατόν να τιμηθούν τα εκατομμύρια θύματα, εβραίοι, Έλληνες, Αρμένιοι καθώς και άλλοι λαοί· άνδρες, γυναίκες και παιδιά που σφαγιάστηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο που κάποιος θα μπορούσε να διανοηθεί.
Ο φασισμός, ο ναζισμός, σχεδίασε και υλοποίησε εγκλήματα που όμοιά του δεν γνώρισε σε έκταση και βαρβαρότητα ο ανθρώπινος βίος.
Ωστόσο τα εγκλήματα αυτά είχαν υπόβαθρο, είχαν ιδεολογία και προπαρασκευή, που επειδή δεν τιμωρήθηκαν επαναλήφθηκαν, με ακόμη πιο άγριες εκφράσεις.
Η πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Πανευρωπαϊκής ημέρας θυμάτων του κεμαλισμού, έρχεται να ολοκληρώσει την πολιτική τιμωρίας των πρωτεργατών του πρόδρομου του ναζισμού, του κεμαλισμού δηλαδή, της φασιστικής και ρατσιστικής αντίληψης που οργάνωσε και εκτέλεσε τα Ολοκαυτώματα ενάντια στους ιστορικούς λαούς της Ανατολής. Η πρόταση αυτή έρχεται να συναντήσει τους δημοκράτες όλου του κόσμου που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την ιστορία, ενάντια στην προπαγάνδα και την άρνηση.
Η διατήρηση της μνήμης αποτελεί επίσης ασπίδα προστασίας για το μέλλον. Η άβυσσος των πορειών στα τάγματα εργασίας που οργάνωσαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, που λίγο αργότερα έγιναν ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου, μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε πάντα σε επαγρύπνηση για νέα Ολοκαυτώματα.
Θεοφάνης Μαλκίδης
