Το όνομά του Τάκη Μουζενίδη έχει χαραχτεί στις μνήμες όλων, αλλά και στην ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου, τόσο για την προσφορά του στον καλλιτεχνικό χώρο όσο και για το γεγονός ότι ίδρυσε το 1952 την πρώτη σχολή μουσικού θεάτρου στην Ελλάδα υπό την επωνυμία «Σπουδαστήριο του Μουσικού Θεάτρου». Από το 1954 υπήρξε μόνιμος σκηνοθέτης του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου του Μάνου Κατράκη.
Κατά την επαγγελματική του πορεία ο Μουζενίδης συνεργάστηκε με τους γνωστότερους θιάσους της εποχής (Παππά, Κατερίνας και Κοτοπούλη, Μυράτ, Βεάκη, Μανωλίδου), αλλά και με τους μεγάλους μουσικοσυνθέτες Θεοδωράκη και Χατζιδάκι.
Ο σπουδαίος Πόντιος σκηνοθέτης, που γεννήθηκε το 1909 στην Τραπεζούντα, παρουσίασε πολλές τραγωδίες (Ηλέκτρα, Ελένη κ.ά.) και έργα των Σαίξπηρ, Θερβάντες, Μπρεχτ, Ντοστογιέφσκι, Ουάιλντ, Τολστόι, Καζαντζάκη, στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, αλλά και σε κρατικά θέατρα στην Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Αίγυπτο, σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, στο Θεατρικό Κέντρο του Ντάλας και στο Κρατικό Θέατρο του Μίνστερ στη Γερμανία.
Το 1954, 30 και πλέον χρόνια μετά τον βίαιο ξεριζωμό από τα πατρογονικά, σκηνοθέτησε στην Άγκυρα, στο τουρκικό Κρατικό Θέατρο, το έργο Ωραία Ελένη του Μπατού. Τον επόμενο χρόνο συνεργάστηκε και με το αντίστοιχο θέατρο της Κωνσταντινούπολης. Το 1959, κατόπιν πρόσκλησης, ανέλαβε τη σκηνοθεσία της Μήδειας στο Κρατικό Θέατρο της Άγκυρας.
Δεν ασχολήθηκε μόνο με τη σκηνοθεσία αλλά αφιερώθηκε και στη διδασκαλία της τέχνης της σκηνογραφίας και του θεάτρου, για την οποία κλήθηκε να προσφέρει τις γνώσεις του σε διάφορα πανεπιστήμια και κέντρα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής.
Το πάθος και το ταλέντο του Τάκη Μουζενίδη φάνηκε από την παιδική του ηλικία. Η Μικρασιατική Καταστροφή και η αναγκαστική μετακίνηση του ίδιου και των γονιών του στη Θεσσαλονίκη τον επηρέασαν και πυροδότησαν τη σκέψη και τη φαντασία του.
Έφηβος, και με ζωντανές τις αναμνήσεις τις καταστροφής που βοηθούσαν στην έμπνευσή του, οργάνωνε ερασιτεχνικές παραστάσεις με συμμαθητές και φίλους στη Θάσο και τη Θεσσαλονίκη.
Δεν είχε μόνο έφεση στην τέχνη του θεάτρου αλλά και ένα όραμα για την εξέλιξή του. Στην ηλικία των 21 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ωδείου της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα, με όμιλο φοιτητών, ίδρυσε το «Ελεύθερο Θέατρο Θεσσαλονίκης». Όχι πολλά χρόνια αργότερα, ανέλαβε τη θέση του σκηνοθέτη της κρατικής σκηνής αλλά και του δασκάλου στη δραματική σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου.
Σήμερα συμπληρώνονται 39 χρόνια από την ημέρα θανάτου (8/8/1981) του σκηνοθέτη από την Τραπεζούντα. Λίγο πριν από το θάνατό του είχε σκηνοθετήσει για την Επίδαυρο Οιδίποδα Τύραννο με τον Μάνο Κατράκη.
- Για την εικονογράφηση του άρθρου βασιστήκαμε στο ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
