Η Μεγάλη Παρασκευή στον Πόντο, όπως και παντού όπου υπάρχουν χριστιανοί, ήταν ημέρα μεγάλου πένθους. Στα σπίτια η νηστεία ήταν στην απόλυτη κορύφωσή της, αφού οι άνθρωποι δεν έβαζαν στο λιτό φαγητό τους ούτε λάδι.
Τα μαγαζιά ήταν κλειστά, και οποιαδήποτε ενασχόληση με εργασία θεωρούνταν αμαρτία.
Οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα και τα κορίτσια στόλιζαν τον Επιτάφιο ψάλλοντας το μοιρολόγι της Παναγίας. Οι οικογένειες ετοιμάζονταν σε κατάνυξη να προσκυνήσουν τον αποκαθηλωμένο Χριστό. Όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας και κοινωνικής τάξης, πήγαιναν στην εκκλησία για να περάσουν κάτω από τον στολισμένο Επιτάφιο. Το βράδυ γυναίκες και άνδρες, όλος ο κόσμος, ακολουθούσε με δέος τον Επιτάφιο κατά την περιφορά του ψάλλοντας το «Αι γενεαί πάσαι». Μπροστά από τα σπίτια, οι νοικοκυρές έβγαζαν μια εικόνα και το αναμμένο καντήλι τους.
Τα λουλούδια του Επιταφίου τα έπαιρναν στο σπίτι τους και τα φύλαγαν στο εικονοστάσι για να θυμιατίζουν με αυτά τα άρρωστα παιδιά.
Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής ήταν αφιερωμένο στους νεκρούς. Οι συγγενείς τους πήγαιναν στο νεκροταφείο κρατώντας λουλούδια για να στολίσουν τα μνήματα, καθαρά και φροντισμένα. Τα καντηλάκια άναβαν και οι ψυχές των θανόντων ενώνονταν με εκείνες των ζώντων στις καρδιές τους.
- Με πληροφορίες από το pontiaka2.blogspot.gr της Λένας Σαββίδου.
