To Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Την πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και το θρήνο για τα θεία Πάθη διαδέχεται η λύτρωση της Ανάστασης που σηματοδοτεί το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή και γιορτάζεται με λαμπρότητα από όλον τον ελληνισμό στην παλαιά Ελλάδα αλλά και στις αλησμόνητες πατρίδες.
Η Ανάσταση του Κυρίου στον Πόντο γιορταζόταν με ιδιαίτερη κατάνυξη και αποτελούσε για τους Πόντιους σημαντική στιγμή την οποία βίωναν με μεγάλη συγκίνηση. Η Λαμπρή εορταζόταν με χορούς, τραγούδια και παραδοσιακά ποντιακά φαγητά, τα οποία βρίσκονταν πάνω στο τραπέζι, έτοιμο πάντα να υποδεχθεί τους επισκέπτες σε όλα τα σπίτια. Ξεχωριστή θέση φυσικά είχαν τα κόκκινα αυγά και οι λαμπροκουλούρες.
Το Πάσχα συνήθως επέστρεφαν και οι ξενιτεμένοι (ξενιτάντ’) ή όσοι κάτοικοι χωριών ήταν εγκατεστημένοι σε πόλεις και γύριζαν στις πατρίδες τους για να περάσουν την ημέρα της Λαμπρής με τους συγγενείς τους.
Ένα έθιμο των Ποντίων τις ημέρες του Πάσχα ήταν και οι διαγωνισμοί αυγού (αυγοτσουγκρίσματα ή αυγομαχίες). Από τη Μεγάλη Πέμπτη, που οι γυναίκες έβαφαν τα αβγά, οι άντρες κυρίως διάλεγαν και φύλαγαν τα πιο γερά για να τσουγκρίσουν, όχι μόνο στο χωριό, αλλά και στα γειτονικά χωριά. Έκαναν όμως και ζαβολιές, δημιουργώντας τεχνητά αυγά, τα τζιχτζιρίνα. Το έθιμο αυτό το τηρούν πολλοί Πόντιοι ακόμη και σήμερα.
Οι άντρες μαζεύονταν σε παρέες, και με τη συνοδεία της ποντιακής λύρας, τραγουδώντας και χορεύοντας, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τσουγκρίζοντας αυγά για να μεταφέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου.
Σε όλα τα χωριά του Πόντου το γλέντι καλά κρατούσε την ημέρα του Πάσχα, με τα σπίτια και τις πλατείες να σφύζουν από ζωή και τον κόσμο να χορεύει παραμερίζοντας προβλήματα και έννοιες.
