«Γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία; Επειδή εμπλουτίζει τη ζωή μας» ισχυρίζεται ο Τζον Σάδερλαντ, ομότιμος καθηγητής της νεότερης αγγλικής λογοτεχνίας στο University College του Λονδίνου, στο βιβλίο του με τίτλο Μικρή ιστορία της λογοτεχνίας που κυκλοφόρησε στην Αγγλία και εκδόθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Πατάκη.
Ξεφυλλίζοντας κανείς τις 399 σελίδες του, ταξιδεύει νοερά στον απέραντο κόσμο της πεζογραφίας και της ποίησης ξεκινώντας από τους αρχαιοελληνικούς μύθους και φτάνοντας μέχρι το σύγχρονο γραφιστικό μυθιστόρημα – ή αλλιώς κόμικς.
Επικαλούμενος δε τη φράση του ποιητή Τζον Μίλτον, προσθέτει πως «τα έπη είναι τέκνα των ευγενών και ισχυρών εθνών», εννοώντας βέβαια τα πιο διάσημα έπη, που είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου.
Στο ερώτημα αν είναι δυνατό σήμερα να δημιουργηθούν αντάξια έπη στο επίπεδο ενός Ομήρου, ο συγγραφέας είναι κατηγορηματικός υποστηρίζοντας ότι «τα έπη είναι οι δεινόσαυροι της λογοτεχνίας. Κάποτε κυριαρχούσαν, λόγω του μεγέθους τους, αλλά τώρα ανήκουν στο μουσείο της λογοτεχνίας».
Το εξώφυλλο του βιβλίου
Διερωτώμενος επίσης στην τελευταία σελίδα του βιβλίου ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον για τη λογοτεχνία, σπεύδει να απαντήσει ότι «ο κίνδυνος είναι να βαλτώσουν οι αναγνώστες κάτω από μια μάζα πληροφοριών την οποία δεν μπορούν να μετατρέψουν σε γνώση…».
