Τον σκληρό Αύγουστο του 1931 ήρθε στη ζωή, στη Νέα Ιωνία, ο Στέλιος Καζαντζίδης, παιδί μιας οικογένειας προσφύγων. Χτίστης ο πατέρας Χαράλαμπος από τον Πόντο, αλλά και μέλος της Εθνικής Τροφοδότησης Ανταρτών (ΕΤΑ), δολοφονήθηκε, όπως αναφέρει σε σημείωμά του ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Η ζωή μου όλη» (περιοχή Ζωγράφου-Καισαριανή)… Στον Εμφύλιο, στα 44 του χρόνια. Μικρασιάτισσα η μάνα Γεσθημανή (Χατζίδαινα), μεγάλη αδυναμία του Στέλιου, που είχε τελευταία επιθυμία να βάλει φωτογραφία της σε δίσκο του πράγμα που έκανε στον Ελεύθερο.
Ήταν μικρό αγόρι ο Στέλιος όταν έμεινε ορφανός και αναγκάστηκε να βγει στη βιοπάλη. Δουλειές του ποδαριού για μεροκάματο. Δεν τον πτοούσαν.
Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, έμελλε να συμβεί κάτι που του άλλαξε δραματικά τη ζωή… Κατά τη στρατιωτική του θητεία στον Διόνυσο συνέβη ένα φοβερό ατύχημα. Όπως διηγήθηκε στη Μηχανή του χρόνου η σύζυγος του Καζαντζίδη, Βάσω, τον Στέλιο τον έκλεισαν σε ένα στάβλο για να τον τιμωρήσουν για τα κομμουνιστικά του φρονήματα, κι εκεί ένα άλογο τον κλώτσησε στα γεννητικά του όργανα αφήνοντάς του μόνιμο πρόβλημα γονιμότητας. «Τη ζωή σου την γλίτωσες, αλλά δεν θα κάνεις παιδιά», φέρεται να του είπε τότε ο γιατρός, βάζοντας ταφόπλακα στα όνειρα του Καζαντζίδη για μια μεγάλη οικογένεια.
Από το γάμο του Στέλιου Καζαντζίδη με την αγαπημένη του Βάσω
Για την αιτία του προβλήματος διαφορετική εκδοχή παρουσίασε στη Μηχανή του Χρόνου η νονά του Καζαντζίδη, Μαρία Κιουρτσόγλου, με την οποία διατηρούσε στενή σχέση. Δεν ήταν άλογο που τον χτύπησε αλλά ένας αξιωματικός που τον ξυλοκόπησε, Πόντιος και εκείνος, κατά την εκδοχή της Κιουρτσόγλου.
Η ουσία είναι ο μεγάλος Καζαντζίδης έμεινε άτεκνος και για χρόνια δεν μιλούσε γι’ αυτό, πονεμένος καθώς ήταν.
Έζησε όμως τη χαρά μιας εγγονής, κόρης της θυγατέρας της γυναίκας του από τον πρώτο της γάμο. Ο Στέλιος έφυγε στα 70 του χρόνια, ανήμερα του Σταυρού το 2001.
