Οι χαλκιάδες, οι μπακιρτζήδες κι οι ασημιτζήδες στον Πόντο κατείχαν την πρώτη θέση στην ιεραρχία των συντεχιών.
Τα βουνά του Πόντου είναι πλούσια σε μεταλλεύματα όπως χαλκός, άργυρος, χρυσός, και σίδηρος. Η παραγωγή χάλυβα γινόταν στον Πόντο από το δεύτερο μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ.
Στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ο Όμηρος περιγράφει αντικείμενα και κοσμήματα από τον Πόντο.
Η Αργοναυτική εκστρατεία οργανώθηκε, γιατί απέβλεπαν στα μεταλλεύματα χαλκού και αργύρου που υπήρχαν στον Εύξεινο Πόντο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο του αποικισμού και του εμπορίου ανάμεσα στην Ελλάδα και τις χώρες του Εύξεινου Πόντου.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο των τεχνών και ιδιαίτερα της αργυροχρυσοχοΐας. Επίσης η Τιφλίδα η Τραπεζούντα η Σαφράμπολη και η Προύσα είχαν πολλούς χρυσικούς ασημιτζήδες κουγιουμτζήδες.
Μπακιρένια πιάτα, ταψιά, τεντζερέδες, λαγήνια, καζάνια διακοσμούσαν τα ελληνικά σπίτια σε όλη την Ανατολή. Μετά την καταστροφή και το διωγμό του ’22 οι χαλκιάδες από την Μ. Ασία, ήρθαν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Μακεδονία όπου εγκατέστησαν τα εργαστήρια τους.
Σύντομα στις περισσότερες πόλεις διαδιδόταν ο ήχος από τα χτυπήματα του σφυριού και μαζί μ’ αυτόν η πολύτιμη κληρονομιά από την Ανατολή.
(Από το Εδεσματολόγιον του Πόντου της Έφης Γρηγοριάδου)
