Ο Παναγιώτης Ασλανίδης, σπουδαίος λυράρης, επισκέφτηκε τον Δεκέμβριο τους Πόντιους της Μελβούρνης και τους δίδαξε ποντιακή λύρα. Προσέφερε τις πολύτιμες γνώσεις του στα νέα παιδιά ώστε να συνεχιστεί η Ποντιακή μουσική παράδοση.
«Πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Η διατήρηση και διάσωση της παράδοσης πρέπει να είναι ο κύριος στόχος μας. Χωρίς συνέχεια χαθήκαμε». Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τους παρευρισκόμενους φίλους πριν την αναχώρησή του, οι οποίοι να σημειωθεί διπλασιάστηκαν από την άφιξή του, στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης ο Παναγιώτης Ασλανίδης.
Η πορεία του μεγάλου λυράρη μέσα στο Ποντιακό μουσικό χώρο γνωστή – ένας άξιος συνεχιστής της μεγάλης σχολής της ποντιακής λύρας. Αρκετές φορές έγιναν ενέργειες να έρθει στην Αυστραλία, όμως ίσως αυτή η στιγμή να ήταν η πιο κρίσιμη και κατάλληλη. Από τη στιγμή που έφτασε στην Μελβούρνη, δεν σταμάτησε να προσφέρει.
Προσέφερε διασκέδαση σε δύο εκδηλώσεις που διοργάνωσε η Ποντιακή Εστία, μία προγραμματισμένη στις 22 Δεκεμβρίου και μία έκτακτη κατόπιν πρότασης του ίδιου τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Η δεύτερη έγινε εκτάκτως εφόσον η πρώτη ήταν πλήρης. Και η δεύτερη ήταν πλήρης χωρίς καμία διαφήμιση! Η δύο εκδηλώσεις πλαισιώθηκαν από κάθε γενιά.
Αυτό που εντυπωσίασε ειδικά τον Παναγιώτη Ασλανίδη, ήταν η έντονη παρουσία νέων και ιδιαίτερα η κλίση τους στα παραδοσιακά ποντιακά ακούσματα. Μία όμορφη στιγμή ήταν όταν τα κορίτσια του συλλόγου της Ποντιακής Εστίας χόρεψαν τον Ποντιακό χορό κοτς. Στο τέλος χόρεψε ένα κοριτσάκι – ούτε δέκα χρονών. Με το που την είδε είπε ο κορυφαίος λυράρης στο μικρόφωνο – “Το χειροκρότημά σας όχι σε μένα, αλλά στο μικρό κοριτσάκι, αυτή είναι η συνέχεια μας!”
Έπαιξε επίσης σε εκδήλωση στο Σίδνεϊ, θυμίζοντας σε πολλούς τα παλιά καλά χρόνια. Συνόδεψε το χορευτικό και την χορωδία της Ποντιακής Εστίας στα Κάλαντα της Αρχιεπισκοπής. Ο λυράρης «που όντες παιζ έρται και χορεύ η ψης» στην κυριολεξία κατάφερε να συγκινήσει μέχρι και τον επίσκοπο, κ.κ. Ιεζεκίηλ, ο οποίος τον παρακάλεσε να παίξει για να τον απολαύσει ο κόσμος όπως και ο ίδιος, όταν του αφιέρωσε το τραγούδι της Παναγίας.
Προσέφερε επίσης και μαθήματα λύρας – εντελώς δωρεάν! Απέδειξε για μία ακόμη φορά ο Παναγιώτης Ασλανίδης ότι ο στόχος του είναι να παραδώσει αυτά που έμαθε ο ίδιος από άτομα της πρώτης και δεύτερης γενίας. Είναι ένας κρίκος, θησαυρός, που συνδέει την τωρινή γένια με τους μεγάλους λυράρηδες οι οποίοι αν και έφυγαν από αυτόν τον κόσμο, ποτέ δεν ξεχάστηκαν και πολλοί είναι αυτοί που έγιναν μιμητές τους.
Μέσα στην σύντομη διαμονή του, κατανόησε και συνειδητοποίησε την μεγάλη προσπάθεια που γίνεται συλλογικά και ατομικά να διατηρηθεί η ποντιακή παράδοση σε μια πολυπολιτισμική πόλη όπως την Μελβούρνη τόσο μακριά από την Ελλάδα και χωρίς καμιά ουσιαστική βοήθεια από το κράτος. Όλες οι εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κατά καιρούς γίνονται χάρη γενναιόδωρων χορηγιών από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αυτό όπως καταλαβαίνουμε δυσκολεύει το έργο των συλλόγων που μοναδικό σκοπό ύπαρξης τους έχουν την διατήρηση και διάσωση της Ποντιακής παράδοσης.
Μέχρι και λίγα λεπτά πριν το πέρασμα στο νέο έτος ο Παναγιώτης Ασλανίδης έκανε μάθημα Ποντιακής λύρας σε παιδιά.
Πριν αναχωρήσει για την Μελβούρνη, του προσφέρθηκε από τη νεολαία της Ποντιακής Εστίας ένα μπούμερανγκ (boomerang) (Πρόκειται για ένα ξύλινο παιχνίδι). Πετώντας το μπούμερανγκ με την σωστή τεχνική επιστρέφει σ´αυτον που το πέταξε. Ένα δώρο συμβολικό εφόσον η ευχή όλων είναι να επιστρέψει σύντομα κοντά μας!
Ο Παναγιώτης Ασλανίδης δεν ήρθε και έφυγε, ήρθε και έδωσε!
Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κύριος λόγος της επίσκεψης του Παναγιώτη Ασλανίδη στην Μελβούρνη ήταν να παίξει στη χαρά του Γιώργου Σεβαστοπουλού και της Παναγιώτας Ανδριάνακη. Ο Γιώργος Σεβαστόπουλος είναι Αυστραλογεννημένος λυράρης γαλουχημένος μέσα σε μια ποντιακή οικογένεια, με τόπο καταγωγής το Καρς. Για περίπου μία δεκαετία ήταν ο λυράρης της Ποντιακής Εστίας ο οποίος μεγάλωσε με ακούσματα των μεγάλων λυράρηδων όπως Γώγο, Κουγιουμτζίδη και φυσικά τον Παναγιώτη Ασλανίδη. Κατόπιν συνεννόησης μεταξύ της Ποντιακής Εστίας και του Γιώργου Σεβαστόπουλου έγιναν οι προαναφερθείσες εκδηλώσεις.
