8 Σεπτέμβριος 2014, 13:55 - Τελευταία Ενημέρωση: 17 Οκτώβριος 2014, 16:29

Η «Ρωσοπόντια» στο νέο Κωσταλέξι και το επονείδιστο τσουβάλιασμα της ποντιακής ταυτότητας

  • Η «Ρωσοπόντια» στο νέο Κωσταλέξι και το επονείδιστο τσουβάλιασμα της ποντιακής ταυτότητας

Αν βλέπατε στην τηλεόραση το ρεπορτάζ με την τραγική ιστορία της κοπέλας στην Καλλιθέα και διαβάζετε μόνον αυτό: «Ρωσοπόντια οικιακή βοηθός... κτλ.» τι θα καταλαβαίνατε; Ότι ανεξάρτητα από τη λέξη που προηγείται, μια Πόντια ήταν η αυτουργός αυτού του εγκλήματος. Θα πρέπει να το δεχτούμε αυτό; Βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι ένα ολόκληρο τόσο υπερήφανο και ικανό λαό; 

Η τρομερή ιστορία με τη νέα κοπέλα που είχε πέσει θύμα της απληστίας και της απανθρωπιάς κάποιων επιτήδειων είναι πραγματικά θέμα πρώτης γραμμής. Όχι μόνο για την εγκληματική, διαρκή πράξη των θυτών της, αλλά και επειδή αυτά μπορούν ακόμα να συμβαίνουν στη διπλανή μας πόρτα. Επί χρόνια. Ατιμώρητα. Εξού και η κάλυψή του από όλα τα ΜΜΕ της χώρας. Αυτή όμως είναι η μία διάσταση. Κοινωνιολογική και πολιτική. Η άλλη έχει πολύ περισσότερες διαστάσεις. Άπτεται της γνώσης –ή καλύτερα της άγνοιας– και της εθνικής μας μνήμης. Παραπέμπει δε σε ένα τεράστιο ανοιχτό κεφάλαιο: τον ρατσισμό.

Η λέξη Ρωσοπόντια στο συγκεκριμένο περιστατικό, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε τηλεοράσεις και διαδικτυακές σελίδες, παραπέμπει σε ομογενή από την πρώην ΕΣΣΔ. Διορθώθηκε άλλωστε σταδιακά, μια και προφανώς υπήρξε το «τυπικόν» της έκδοσης Δελτίου Τύπου από την αστυνομία. 

Αν η οικιακή βοηθός, που μόνο βοηθός δεν ήταν, αντιμετώπισε πράγματι έτσι όπως περιγράφεται την ανάπηρη γυναίκα, να δικαστεί και να τιμωρηθεί πάραυτα και παραδειγματικά για την πράξη της. Η εθνικότητά της όμως δεν έχει καθόλου να κάνει με την πράξη αυτή. Αν είναι Ελβετίδα, Τουρκάλα, Σριλανκέζα ή Ελληνίδα από την πρώην ΕΣΣΔ ουδόλως μας ενδιαφέρει. Η πληροφορία δεν φωτίζει καμία πτυχή του εγκλήματός της. Αντίθετα, όταν φορτίζεται με μειωτικό περιεχόμενο, που τόσο ανάγλυφα το είδαμε και δυστυχώς το βλέπουμε ακόμα, δεκαετίες αφότου Έλληνες ξεριζωμένοι ήρθαν στην Ελλάδα από την πρώην ΕΣΣΔ, οι επιπτώσεις είναι πολύ σοβαρότερες. Αφορούν δε και την πυροδότηση ρατσιστικών συμπεριφορών.

Ο κακός άνθρωπος είναι κακός άνθρωπος. Ανεξαρτήτως αν γεννήθηκε στο Τόκυο ή στο Νέο Δελχί. Αντίστοιχα, ο καλός είναι καλός και δεν μας αφορά αν είναι μαύρος, άσπρος, βουδιστής ή χριστιανός. Γιατί λοιπόν ο «Ρωσοπόντιος» παίρνει τη θέση του δίπλα σε ένα έγκλημα ωσάν να ήταν δεδομένο ότι από ένα Ρωσοπόντιο τι άλλο θα περιμέναμε; 

Και τι είναι Ρωσοπόντιος τέλος πάντων; Ποιος εγκέφαλος συνέλαβε το χαρακτηρισμό αυτόν που αρχικά περιέγραφε τον νεοπρόσφυγα από την ΕΣΣΔ και τον περιόριζε σε ρόλο ζήτουλα και στην καλύτερη περίπτωση μικροπωλητή στη λαϊκή; 

Ας μην παραγνωρίζουμε ότι σκέτος ο «Πόντιος» μπορεί και να κέρδιζε μια κάποια συμπάθεια, κολλώντας το Ρωσο- όμως γινόταν ο ξένος, εκείνος που «δεν είχε καμιά δουλειά με τα λεφτά μας». Είτε αυτά προέρχονταν από μικροσυντάξεις - υποχρέωση του ελληνικού κράτους (καταργήθηκαν και αυτές) είτε ήταν προϊόν τίμιας εργασίας με τον ιδρώτα του. 

Εδώ στο pontos-news.gr συχνά έχουμε την ευκαιρία να μιλάμε με ανθρώπους αγωνιστές, προκομμένους, που δεν πτοήθηκαν από τις διώξεις και τους ξεριζωμούς και ξανάστησαν τη ζωή τους από την αρχή. Πρότυπα ανθρώπων και οικογενειαρχών που κουβαλούσαν την Ελλάδα μέσα τους και την έκαναν ζήση όπου κι αν πήγαιναν, όταν μάλιστα πολλοί εξ ημών στην «παλιά Ελλάδα» την ξεχνούσαμε είτε στην παράδοσή μας είτε κλέβοντας και εκμεταλλευόμενοι ό,τι κενό υπήρχε στους νόμους. 

Τους έβλεπαν με απέχθεια και φρίκη οι... αριστοκράτες των Αθηνών τους Έλληνες του Πόντου, αυτούς που τόσες φορές τσακίστηκαν με τη Γενοκτονία, τις διώξεις του Λένιν και του Στάλιν αλλά δεν ρημάχτηκαν. Πρώτα μιλούσαν για τον Πόντο και την Ελλάδα και ύστερα ζητούσαν νερό ή τα χρειαζούμενα στις νέες πατρίδες. 

Ήρθαν εδώ και τους έκαναν να ντρέπονται για την καταγωγή τους. Αυτούς που κράτησαν ψηλά το φρόνημα. Και όσοι αφομοιώθηκαν ήταν γιατί δεν βοηθήθηκαν μέσα σε ξένο περιβάλλον. Προσαρμόστηκαν για να επιβιώσουν. Έμειναν δεμένοι με την οικογένεια, την εκκλησία τους, την παράδοσή τους, για να αντισταθούν, αλλά ακολούθησαν τις πρακτικές του τόπου όπου τους εξόρισαν δίνοντας και παίρνοντας. 

Μικρές ελληνικές πατρίδες υπάρχουν ακόμα. Πολλοί από μας όμως ούτε που τις ξέρουμε. Πρέπει να τις μάθουμε. Και να γυρίσουμε πίσω στην ιστορία για να καταλάβουμε την προσφορά του ποντιακού ελληνισμού. Και ίσως τότε υιοθετήσουμε το προσωνύμιο που με τόσο κομπασμό προτάσσουμε όταν ένας Έλληνας ομογενής διαπρέπει στο εξωτερικό. Δεν τον λέμε «Καναδοέλληνα» ή «Αμερικανοέλληνα» –κατά το «Ρωσοπόντιος»– ούτε καν «Ελληνοκαναδό» και «Ελληνοαμερικανό», αλλά Έλληνα! Ας πούμε λοιπόν και τον «Ελβετοπόντιο» ή «Ρωσοπόντιο» Έλληνα Πόντιο και να του πιστώσουμε όχι πολλά, αλλά αυτά που του αναλογούν. Τη συνεισφορά του στην επιβίωση του ελληνισμού και στην πρόοδο της κοινωνίας. 

Τμήμα σύνταξης pontos-news.gr