Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τον τραγικό ξεριζωμό τους από τα εδάφη τους και τους βίαιους διωγμούς, οι Πόντιοι πρόθυμοι έδειξαν την αγάπη τους για τη μητέρα πατρίδα και όταν άρχισε ο πόλεμος του 1940 βρέθηκαν στις επάλξεις άξιοι πολεμιστές στο αλβανικό μέτωπο.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός πολέμησε ηρωικά πάνω στις βουνοκορφές της Πίνδου, υπερασπίζοντας την τιμή και τη λευτεριά της πατρίδας μας. Οι Πόντιοι θυσιάστηκαν σ’ αυτό τον εθνικό αγώνα, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες, αντέχοντας σε κάθε δύσκολη και αποφασιστική στιγμή.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το θάνατο του γιού του Γ. Θ. Κανδηλάπτη (Κάνι), του περίφημου δάσκαλου και πνευματικού μας ανθρώπου.
Ο Κανδηλάπτης έχασε στο μέτωπο το νεαρό γιο του, Θεόδωρο, που ήταν ανθυπολοχαγός και από τότε μέχρι το θάνατό του, δεν έβγαλε την πένθιμη κορδέλα από το χέρι του.
Ο αείμνηστος Ισαάκ Λαυρεντίδης αντιπρόεδρος της βουλής των Ελλήνων, μιλάει για τους Πόντιους που πήραν μέρος στον πόλεμο του 1940:
"Λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν τις θυσίες και τους αγώνες των Ελλήνων του Πόντου, που όταν εγκαταστάθηκαν στην κυρίως Ελλάδα, φέρθηκαν σαν ακρίτες, όπως και στον Πόντο, υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια της πατρίδας.
Παραθέτω ένα ποιήμα του Δημήτρη Παρασκεύπουλου, που τραγουδιόταν με τη συνοδεία λύρας στην περιοχή Γιαννιτσών Μακεδονίας και εξυμνεί τους Πόντιους που έπεσαν μαχόμενοι στον Πόλεμο του 1940".
Αχπάσκουμαι σόν πόλεμον πάγω σήν Αλβανίαν
Μάνα παρακάλ' τόν Θεόν, διπλά τήν Παναΐαν,
νά δι' με μάνα, δύναμην, πάντα μπροστά να πάγω
και τόν στρατόν του Μουσολίν', ταρματαγάν να φτάγω.
Ο Μουσουλίντς εθάρεσεν πως σήν Ελλάδαν π' είναι
οι Πόντιοι οι πρόσφυγες πολεμιστάδες κ' είναι.
Εμέν Ακρίτα λέγ' νε με, τον Ντούτσε 'κί φοούμαι.
Εποίκα όρκον σόν Θεόν, μάνα, κι άν απόθάνω,
τή Μουσουλίν' την γενεάν απ' αδά-κεσ' θά χάνω.
[Με πληροφορίες από τα Λαογραφικά του Πόντου]
Τμήμα σύνταξης
Pontos-News.Gr
