7 Σεπτέμβριος 2013, 16:35 - Τελευταία Ενημέρωση: 5 Σεπτέμβριος 2014, 20:07

Γιάννης Κανίδης: Ένας σύχρονος Πόντιος ήρωας!

  • Γιάννης Κανίδης: Ένας σύχρονος Πόντιος ήρωας!

Γιάννης Κανίδης: Ένας σύχρονος Πόντιος ήρωας!

Γράφει ο Χρήστος Γ. Ανδρεάδης - Φιλόλογος - Ιστορικός

«Ποια απολογία θα μπορέσουμε να έχουμε εμείς, που μας έχουν εμπιστευθεί λογικές ψυχές και κοιμούμαστε το βαρύ αυτό ύπνο; Θα έπρεπε έστω και για λίγο να ησυχάζουμε; Δεν έπρεπε να τρέχουμε παντού και να παραδίνουμε τον εαυτό μας σε άπειρους θανάτους για χάρη αυτών των προβάτων;» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Πώς ήταν δυνατόν να ησυχάζει η ψυχή του αξέχαστου ηρωικού Πόντιου δασκάλου (καθηγητή της γυμναστικής) Ιωάννη Κανίδη, εκεί στο Μπεσλάν του Καυκάσου της Βόρειας Οσετίας, όταν είχε υπόψη του τα λόγια αυτά του ιερού Χρυσοστόμου; Πώς ήταν δυνατόν να εγκαταλείψει τους μαθητές του, όταν αυτοί βρίσκονταν στο σχολείο τους κλεισμένοι και απειλούμενοι από τους τρομοκράτες, οι οποίοι και του επέτρεψαν να φύγει μόνος αυτός, λόγω της μεγάλης του ηλικίας; Ήταν ποτέ δυνατόν ο Πόντιος αυτός Έλληνας να απεμπολήσει αρχές και ιδέες αθάνατες της τιμής και του καθήκοντος, για τις οποίες είχε χυθεί ποτάμι το αίμα το ελληνικό, το αίμα των προγόνων του, που προτίμησαν τον τίμιο και ηρωικό θάνατο παρά μια ζωή γεμάτη ξεπεσμό και καταισχύνη; Ήταν ποτέ δυνατόν να ξεχάσει τη θυσία του Λεωνίδα εκεί στις Θερμοπύλες, ο οποίος, αν και μπορούσε να ξεφύγει το θάνατο, προτίμησε να πεθάνει «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος;» Όχι βεβαίως. Όλες αυτές οι σκέψεις του φλόγιζαν την ψυχή με το πνεύμα της αυτοθυσίας, ενός πνεύματος με το οποίο είναι διαποτισμένη η ελληνική ιστορία από τις Θερμοπύλες ως το Κούγκι και το Ζάλογγο και από το Αρκάδι ως τη θυσία του Χρυσοστόμου, που δεν εγκατέλειψε το ποίμνιό του στη Σμύρνη και ανασκολοπίστηκε από το Νουρεντίν πασά στις 27 Αυγούστου του 1922.

Ο Ιωάννης Κανίδης, ο υπέροχος αυτός πατριώτης που συμπαραστάθηκε στα παιδιά του, τους μαθητές του, με όλες του τις δυνάμεις, όσο κι αν δεν μπόρεσε να τα σώσει από τα νύχια των τρομοκρατών, τις στιγμές εκείνες τις επώδυνες και καταθλιπτικές άκουγε από τα βάθη των αιώνων τη φωνή των Ελλήνων εκείνων συμπατριωτών του που σφαγιάσθηκαν από το τούρκικο μαχαίρι, άκουγε τη φωνή των πατέρων και προπατόρων Ποντίων που δεν υπέκυψαν στην τούρκικη βία και παρέμεινε ακλόνητος, αμετάπειστος, άκουγε τη φωνή του ποιητή που τον εγκαρδίωνε με τούτα τα λόγια:

«Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα
θεία είν' η δάφνη... Μια φορά κανείς πεθαίνει!»

Ο Ιωάννης Κανίδης, ο απλός μα στοχαστικός εκείνος δάσκαλος που με «ευήκοον ους» από την παιδική του ακόμη ηλικία τρεφόταν με τους θρύλους και τις παραδόσεις της ποντιακής κληρονομιάς τόσο της γιαγιάς του όσο και των οικείων του και όλων των Ποντίων, με τον εθελούσιο θάνατό του μας δίδαξε και διδάσκει να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα της αυτοθυσίας· ότι δηλ. αυτοθυσία δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν εμπνεόμαστε από τα ιδανικά της αγάπης τόσο προς το Θεό όσο και τον οποιονδήποτε άνθρωπο· ότι η αυτοθυσία επιβάλλεται, όταν κινδυνεύει η όλη ηθική μας υπόσταση και η αρετή μας· ότι η αυτοθυσία είναι υπέρτατο καθήκον, πράξη ηρωική και επαινετή, γιατί γίνεται για χάρη υψηλοτέρων ιδανικών.

Ο θάνατος του Ιωάννη Κανίδη για όλα αυτά τα υπέρτατα ιδανικά δε θα παύσει να μας δείχνει το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, δε θα παύσει να παραμένει φωτεινό μετέωρο στη μεγάλη νύχτα της σημερινής υλιστικής και ξενότροπης ζωής μας, μιας ζωής που μόνο στα ευδαιμονιστικά αγαθά σκοπεύει, κάτι που για τους Πόντιους ποτέ δεν ήταν στις επιδιώξεις τους, γιατί η ζωή των Ποντίων ανέκαθεν, από τη στιγμή της εγκαταστάσεώς τους στον Πόντο ως σήμερα, εδώ, στον ελλαδικό και όπου γης χώρο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αγώνας και θυσία για την αρετή και μόνο την αρετή , για την οποία και θυσιάστηκε.

Πηγή: xrysalogia.gr

Ένας αθάνατος ήρωας

Εννέα χρόνια πέρασαν μετά το "λουτρό αίματος" που προκάλεσαν τρομοκράτες σε σχολικό συγκρότημα της πόλης Μπεσλάν, της Βόρειας Οσετίας, με περισσότερους από 350 νεκρούς, μεταξύ αυτών και 155 μικρά παιδιά.

Ο Γιάννης Κανίδης, έπεσε νεκρός, στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004, στο σχολικό συγκρότημα της πόλης Μπεσλάν, όταν προσπάθησε να αποσυνδέσει ανεμιστήρα στην οροφή του σχολείου ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με εκρηκτικό μηχανισμό ώστε να σώσει τα παιδιά που βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στην αίθουσα του γυμναστηρίου. Εβαλε ασπίδα το κορμί του, ανέφερε ο ανηψιός του Γιάννης Ισμαλίδης όταν μετά την αποσύνδεση του ανεμιστήρα οροφής την οποία πραγματοποίησε οι τρομοκράτες έστρεψαν τα όπλα τους εναντίον των μικρών παιδιών. Τότε Γιάννης Κανίδης μπήκε ανάμεσα στα όπλα και στα παιδιά και έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των τρομοκρατών. Όσοι βρέθηκαν εκείνη την ώρα εκεί λένε ότι αν υπάρχουν επιζώντες αυτό οφείλεται και στον πολυαγαπημένο δάσκαλό τους.

Ο πολυαγαπημένος σε όλους δάσκαλος γυμναστικής έφυγε σαν ήρωας υπερασπιζόμενος τα παιδιά που λάτρευε, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο σχολείο όπου γενιές και γενιές μεγάλωσαν στα χέρια του. Και κάτι ακόμα: Στον Γιάννη Κανίδη είχε προταθεί αμέσως μετά την κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος από τους τρομοκράτες να αποχωρήσει, αυτός όμως επέλεξε να παραμείνει δίπλα στα παιδιά.

Προς τιμήν του

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2010, στην πόλη Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, εγκαινιάστηκε ένα σύγχρονο σχολείο-οικοτροφείο αθλητικής κατεύθυνσης, που φέρει το όνομα του Έλληνα ήρωα δασκάλου Γιάννη Κανίδη.

Τo όνομα του δασκάλου Γιάννη Κανίδη, ο οποίος έχασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος τους μαθητές κατά τα τραγικά γεγονότα στην πόλη Μπεσλάν της Οσετίας, δόθηκε την Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007, στο πάρκο επί της συμβολής των οδών Μεγαλουπόλεως και Κρέμου στην Καλλιθέα.

Τμήμα σύνταξης
Pontos-News.Gr